Gospodarka magazynowa
Proces w controllingu obejmujący swym zakresem rozliczanie zużycia surowców na podstawie receptur i tym samym kontrola stanów magazynowych.
Najczęściej wykonywana przy pomocy specjalistycznych programów komputerowych dla gastronomii. Jest możliwość rozliczania gospodarki magazynowej „ręcznie”, w zeszycie lub przy pomocy excel’a – jednak byłoby to zadanie nie lada karkołomne.
Zadaniem programów do gospodarki magazynowej jest porównanie tego, co faktycznie zużyliśmy (co ubyło z magazynu i stanowisk roboczych) z tym co „powinno” ubyć na podstawie receptur (sprzedając każde danie czy napój następuje rozchód ze stanów składników wg zdefiniowanych wcześniej w systemie receptur). Receptury przypisane w systemie poszczególnym artykułom, które sprzedajemy są więc w tej metodzie punktem odniesienia, do którego porównujemy rzeczywiste zużycie surowców.
Punktem wyjścia do prowadzenia gospodarki magazynowej jest konieczność , aby każde danie i każdy sprzedawany napój powinien mieć zdefiniowaną w systemie komputerowym recepturę, czyli specyfikację surowców, które stanowią składnik sprzedawanego artykułu (dania, napoju, deseru itd.).
Czynność precyzyjnego określenia receptury okazuje się trudna w przypadku niektórych surowców i ma to swoje konsekwencje w precyzji samych wyników.
Na czym więc polega sama metoda liczenia programu do gospodarki magazynowej? Polega na porównaniu stanów końcowych : rzeczywistych z teoretycznymi (obliczonymi w systemie na podstawie receptur),gdzie:
- stan końcowy rzeczywisty - obliczmy poprzez spisy inwentarzowe
- stan końcowy teoretyczny – system komputerowy oblicz wg wzoru:
STAN KOŃCOWY = STAN POCZĄTKOWY + DOSTAWY - ZUŻYCIE
Powstałe rozbieżności między stanem końcowym (czyli de facto zużyciem) rzeczywistym i teoretycznym jest przedmiotem oceny w tego typu controllingu.
Proces w controllingu obejmujący swym zakresem rozliczanie zużycia surowców na podstawie receptur i tym samym kontrola stanów magazynowych.
Najczęściej wykonywana przy pomocy specjalistycznych programów komputerowych dla gastronomii. Jest możliwość rozliczania gospodarki magazynowej „ręcznie”, w zeszycie lub przy pomocy excel’a – jednak byłoby to zadanie nie lada karkołomne.
Zadaniem programów do gospodarki magazynowej jest porównanie tego, co faktycznie zużyliśmy (co ubyło z magazynu i stanowisk roboczych) z tym co „powinno” ubyć na podstawie receptur (sprzedając każde danie czy napój następuje rozchód ze stanów składników wg zdefiniowanych wcześniej w systemie receptur). Receptury przypisane w systemie poszczególnym artykułom, które sprzedajemy są więc w tej metodzie punktem odniesienia, do którego porównujemy rzeczywiste zużycie surowców.
Punktem wyjścia do prowadzenia gospodarki magazynowej jest konieczność , aby każde danie i każdy sprzedawany napój powinien mieć zdefiniowaną w systemie komputerowym recepturę, czyli specyfikację surowców, które stanowią składnik sprzedawanego artykułu (dania, napoju, deseru itd.).
Czynność precyzyjnego określenia receptury okazuje się trudna w przypadku niektórych surowców i ma to swoje konsekwencje w precyzji samych wyników.
Na czym więc polega sama metoda liczenia programu do gospodarki magazynowej? Polega na porównaniu stanów końcowych : rzeczywistych z teoretycznymi (obliczonymi w systemie na podstawie receptur),gdzie:
- stan końcowy rzeczywisty - obliczmy poprzez spisy inwentarzowe
- stan końcowy teoretyczny – system komputerowy oblicz wg wzoru:
STAN KOŃCOWY = STAN POCZĄTKOWY + DOSTAWY - ZUŻYCIE
Powstałe rozbieżności między stanem końcowym (czyli de facto zużyciem) rzeczywistym i teoretycznym jest przedmiotem oceny w tego typu controllingu.
